Δευτέρα 30 Μαρτίου 2009
Επαναπρόσληψη ή απεργία
Την επαναπρόσληψη της Αγγελική Γεωργοπούλου ζητούν ομόφωνα οι εργαζόμενοι στο «Κέρδος». Ο συνδικαλιστικός εκπρόσωπος των εργαζόμενων Tζώρτζης Ρούσσος σε επιστολή του προς τον πρόεδρο και τα μέλη του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ σημειώνει επίσης πως η συνέλευση των εργαζομένων ζητάει «να υπάρξει ρητή δέσμευση της εργοδοσίας ότι δεν θα υπάρξουν νέες απολύσεις εντός της εφημερίδας» αλλά και να ληφθεί «άμεση απόφαση για κλιμακούμενες απεργιακές κινητοποιήσεις με αφετηρία την προκήρυξη 24ωρης απεργιακής κινητοποίησης έως ότου επιστρέψει η απολυθείσα συνάδελφος».
Σάββατο 21 Μαρτίου 2009
Δούλευαν ως και 20 ώρες τη μέρα, 7 μέρες τη βδομάδα
Στη Δικαιοσύνη αποφάσισαν να προσφύγουν εργαζόμενοι της εταιρίας παραγωγής Fremantle στο Λος Άντζελες, για να καταγγείλουν τις απαράδεκτες συνθήκες εργασίας. Πρώην και νυν υπάλληλοι της εταιρίας, η οποία έχει δημιουργήσει πολλά reality show όπως το American Idol, καταθέτουν αγωγή επειδή αναγκάστηκαν να δουλεύουν έως και 20 ώρες την ημέρα, 7 ημέρες την εβδομάδα, χωρίς να πληρώνονται υπερωρίες και χωρίς διάλειμμα για φαγητό ή ξεκούραση. Και σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, η εταιρία δεν τους παρείχε ασφάλιση, ενώ τους υποχρέωνε να δηλώνουν ψεύτικη ώρα προσέλευσης και αναχώρησης, ώστε να μην γίνονται αντιληπτά τα εξαντλητικά ωράρια εργασίας. Όλα αυτά αποτελούν παραβίαση της νομοθεσίας απασχόλησης της Καλιφόρνια. Φυσικά, κάποια στιγμή το ποτήρι ξεχείλισε και κάποιοι εργαζόμενοι αποφάσισαν να ξεσηκωθούν κατά αυτού του καθεστώτος δουλείας. Οι εκπρόσωποι της εταιρίας τηρούν σιγή ιχθύος. Και αν μιλούσαν τι θα μπορούσαν να πουν άλλωστε; (πηγή: media-industry.blogspot.com, Βασιλική Κοτζιά)
Πέμπτη 19 Μαρτίου 2009
Αντίσταση τώρα
Ο κατ’ εξοχήν κλάδος της οικονομίας στην Ελλάδα που αξιοποιεί, αυτήν την εποχή, προσχηματικά τη διεθνή κρίση για να περικόψει θέσεις εργασίας και να πάρει πίσω εργασιακά δικαιώματα, είναι οι επιχειρήσεις Τύπου και ΜΜΕ. Και εξηγούμαι: οι «βιώσιμες», με αυστηρά λογιστικά κριτήρια, επιχειρήσεις Ενημέρωσης, πολύ πριν την οικονομική ύφεση, ήταν έτσι κι αλλιώς ελάχιστες. Τα πολλά λεφτά που έριχναν στον παράλογα πληθωρικό τομέα των ΜΜΕ διάφοροι μεγαλοεπιχειρηματίες, δεν αντιστοιχούσαν στην προσδοκία άμεσου κέρδους. Για άλλους
λόγους -λίγο πολύ γνωστούς- πραγματοποιούνταν και συνεχίζουν να πραγματοποιούνται «επενδύσεις» στην Ενημέρωση και την Ψυχαγωγία, με νέους πλέον εκατομμυριούχους «παίκτες» (λ.χ Αγγελόπουλοι, Λαυρεντιάδης, Ρέστης, Μαρινάκης, Γιαννίκος, κ.ά).
Η μεγάλη πτώση στις πωλήσεις των ημερήσιων κυρίως εφημερίδων ή η υποχώρηση της ακροαματικότητας των κλασικών ενημερωτικών ραδιοσταθμών λ.χ, δεν είναι ένα γεγονός σημερινό που συνδέεται με την οικονομική ανέχεια των πολιτών και την πτώση της διαφήμισης που υποτίθεται ότι τα στηρίζει, αλλά αποτελεί εξέλιξη που σχετίζεται με το περιεχόμενο τους, με ευρύτερους κοινωνικοπολιτικούς παράγοντες και ιδίως με την ραγδαία ανάπτυξη των ψηφιακών μέσων ενημέρωσης (Internet), την καθήλωση στην τηλεόραση όλο και περισσότερων πολιτών, την
ανάπτυξη «ψυχαγωγικών» ΜΜΕ, free press κ.λπ.
Ασφαλώς, λοιπόν, εκείνο που θα κριθεί το επόμενο διάστημα στον Τύπο και στα ΜΜΕ, όσο η οικονομική ύφεση θα αποδιοργανώνει βίαια την κοινωνία, είναι η ικανότητα και η δυνατότητα των συνδικαλιστικών οργανώσεων (δημοσιογράφων, τεχνικών και διοικητικών) να οργανώσουν ένα σχέδιο ουσιαστικής αντίστασης στις προσχηματικές απολύσεις και στην αγριότερη υποβάθμιση των εργασιακών σχέσεων και της κοινωνικής ασφάλισης.
Η πρόβλεψη δεν μπορεί να είναι αισιόδοξη για δύο βασικούς λόγους:
· Οι ηγεσίες των Ενώσεων του Τύπου έχουν ήδη δοκιμαστεί τα προηγούμενα χρόνια της «ελαστικοποίησης» και της διαφθοράς στον κλάδο και έχουν αποτύχει τόσο στον ιδιωτικό όσο και στον δημόσιο τομέα (λ.χ."συμβασιούχοι", "μπλοκάκια", αλλά και πολυθεσίες, αργομισθίες στην ΕΡΤ)
· Η ίδια η Ενημέρωση και συνεπώς και οι άνθρωποί της χάνουν σε μεγάλο βαθμό την όποια κοινωνική αποδοχή και αξιοπιστία τούς είχε απομείνει από τις «εύκολες» εποχές της οικονομικής «ανάπτυξης» –τότε που αυξανόταν ιλιγγιωδώς το ΑΕΠ, υποχωρούσε η αξία της εργασίας, κατέρρεε το κοινωνικό κράτος, αλλά μεγάλωναν οι πάσης φύσεως «φούσκες» και οι αθέατες μπίζνες της δημοσιογραφικής αριστοκρατίας.
Δημήτρης Τρίμης, δημοσιογράφος, μέλος του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ
(Από τη δεκαπενθήμερη εφημερίδα ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, 18/9/2009)
λόγους -λίγο πολύ γνωστούς- πραγματοποιούνταν και συνεχίζουν να πραγματοποιούνται «επενδύσεις» στην Ενημέρωση και την Ψυχαγωγία, με νέους πλέον εκατομμυριούχους «παίκτες» (λ.χ Αγγελόπουλοι, Λαυρεντιάδης, Ρέστης, Μαρινάκης, Γιαννίκος, κ.ά).
Η μεγάλη πτώση στις πωλήσεις των ημερήσιων κυρίως εφημερίδων ή η υποχώρηση της ακροαματικότητας των κλασικών ενημερωτικών ραδιοσταθμών λ.χ, δεν είναι ένα γεγονός σημερινό που συνδέεται με την οικονομική ανέχεια των πολιτών και την πτώση της διαφήμισης που υποτίθεται ότι τα στηρίζει, αλλά αποτελεί εξέλιξη που σχετίζεται με το περιεχόμενο τους, με ευρύτερους κοινωνικοπολιτικούς παράγοντες και ιδίως με την ραγδαία ανάπτυξη των ψηφιακών μέσων ενημέρωσης (Internet), την καθήλωση στην τηλεόραση όλο και περισσότερων πολιτών, την
ανάπτυξη «ψυχαγωγικών» ΜΜΕ, free press κ.λπ.
Ασφαλώς, λοιπόν, εκείνο που θα κριθεί το επόμενο διάστημα στον Τύπο και στα ΜΜΕ, όσο η οικονομική ύφεση θα αποδιοργανώνει βίαια την κοινωνία, είναι η ικανότητα και η δυνατότητα των συνδικαλιστικών οργανώσεων (δημοσιογράφων, τεχνικών και διοικητικών) να οργανώσουν ένα σχέδιο ουσιαστικής αντίστασης στις προσχηματικές απολύσεις και στην αγριότερη υποβάθμιση των εργασιακών σχέσεων και της κοινωνικής ασφάλισης.
Η πρόβλεψη δεν μπορεί να είναι αισιόδοξη για δύο βασικούς λόγους:
· Οι ηγεσίες των Ενώσεων του Τύπου έχουν ήδη δοκιμαστεί τα προηγούμενα χρόνια της «ελαστικοποίησης» και της διαφθοράς στον κλάδο και έχουν αποτύχει τόσο στον ιδιωτικό όσο και στον δημόσιο τομέα (λ.χ."συμβασιούχοι", "μπλοκάκια", αλλά και πολυθεσίες, αργομισθίες στην ΕΡΤ)
· Η ίδια η Ενημέρωση και συνεπώς και οι άνθρωποί της χάνουν σε μεγάλο βαθμό την όποια κοινωνική αποδοχή και αξιοπιστία τούς είχε απομείνει από τις «εύκολες» εποχές της οικονομικής «ανάπτυξης» –τότε που αυξανόταν ιλιγγιωδώς το ΑΕΠ, υποχωρούσε η αξία της εργασίας, κατέρρεε το κοινωνικό κράτος, αλλά μεγάλωναν οι πάσης φύσεως «φούσκες» και οι αθέατες μπίζνες της δημοσιογραφικής αριστοκρατίας.
Δημήτρης Τρίμης, δημοσιογράφος, μέλος του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ
(Από τη δεκαπενθήμερη εφημερίδα ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, 18/9/2009)
Κυριακή 15 Μαρτίου 2009
Δύο αποκαλυπτικές απολύσεις
Η επιστολή της απολυμένης Αφροδίτης Καραμήτσου
Αθήνα 12-3-09
Επειδή τις τελευταίες μέρες μετά την απομάκρυνση μου από την εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος» ορισμένοι επιχειρούν να αλλοιώσουν τα γεγονότα και να αμβλύνουν τις δυσμενείς εντυπώσεις που δημιούργησε η απομάκρυνση μου ενώ μόλις είχα γυρίσει από αναρρωτική άδεια διάρκειας 30 ημερών, θεωρώ υποχρέωση μου να ξεκαθαρίσω ότι:
-Δεν εργάζομαι σε κανέναν Οργανισμό Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
-Είμαι άνεργη
-Δεν αποδέχτηκα το ενδεχόμενο επιστροφής μου στην εφημερίδα, βάσει των προτάσεων των συνδικαλιστικών μας εκπροσώπων, εξαιτίας των απαράδεκτων συνθηκών που επικρατούν σε αυτήν.
-Δεν είμαι «βολεμένη» στον δημόσιο ή τον ευρύτερο δημόσιο τομέα.
-Η απομάκρυνσή μου ήταν προαποφασισμένη, όπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων, καθώς την ημέρα που μου τέθηκε το θέμα από τη διεύθυνση της εφημερίδας είχε δοθεί παράλληλα εντολή στο λογιστήριο για την έκδοση της αποζημίωσής μου.
-Παρά το γεγονός ότι το θέμα επρόκειτο να ξανασυζητηθεί μετά από 10-15 ημέρες, μόλις τέσσερις ημέρες μετά την πρώτη κρούση προς εμένα, ειδοποιήθηκα ενώ βρισκόμουν στην ΓΑΔΑ για ρεπορτάζ να παραλάβω την αποζημίωσή μου με την υπόμνηση «κυρία μου για ποιον εργοδότη εργάζεστε… έχει λυθεί η συνεργασία μας!».
-Λίγες ώρες μετά ακυρώθηκε η κάρτα εισόδου μου στην επιχείρηση!!!!
Επειδή ορισμένοι θεωρούν ότι ο εργαζόμενος θα πρέπει να διαλέξει μεταξύ της απώλειας της προσωπικής αξιοπρέπειας του για τη διατήρηση της θέσης εργασίας του και του «βολέματος».
Επειδή ορισμένοι επιχειρούν να καλλιεργήσουν μια εργασιακή «ομερτά» βάσει της οποίας πολλά θα γίνονται και τίποτα δεν θα λέγεται.
Επειδή η λασπολογία είναι επικίνδυνη για όλους τους εργαζόμενους στην κρίσιμη περίοδο που διανύουμε, προκαλώ τους φορείς του σεναρίου σύμφωνα με το οποίο έχω διοριστεί και εργάζομαι σε Οργανισμό Τοπικής Αυτοδιοίκησης και «δεν έχω ανάγκη», να παραθέσουν επωνύμως τα σχετικά στοιχεία.
Σε διαφορετική περίπτωση επιφυλάσσομαι για τη χρήση παντός νομίμου δικαιώματός μου.
Αφροδίτη Καραμήτσου
πρώην εργαζόμενη στον Ελεύθερο Τύπο
*Η παρούσα επιστολή αναγνώστηκε χθες 12/3/2009 το απόγευμα κατά τη διάρκεια έκτακτης συνέλευσης των εργαζομένων στην εφημερίδα Ελεύθερος Τύπος
ΨΗΦΙΣΜΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ
Οι εργαζόμενοι του Ε.Τ- διοικητικοί, τεχνικοί και δημοσιογράφοι- καλούν την ιδιοκτησία και τη διοίκηση της εκδοτικής εταιρείας να αποσαφηνίσουν υπεύθυνα τα σχέδια για το παρόν και το μέλλον της εφημερίδας.
Επισημαίνουν ότι έχουν ήδη υποστεί μείωση των αποδοχών τους με την υλοποίηση προγράμματος εξυγίανσης, με περικοπές και περιστολή δραστηριοτήτων.
Προτείνουν ως διέξοδο στην οικονομική κρίση την αναπτυξιακή πορεία του Ε.Τ με στήριξη της εφημερίδας και των εργαζομένων της.
Απαιτούν να μη γίνει καμία απόλυση εργαζόμενου
Δεν διαφοροποιούν τον όρο της απόλυσης από αυτόν της απομάκρυνσης-αποχώρησης όπως έχει μεθοδευτεί μέχρι σήμερα
Καλούμε τα Διοικητικά Συμβούλια των τριών σωματείων του κλάδου μας να στηρίξουν δυναμικές κινητοποιήσεις με κάθε πρόσφορο τρόπο, με την προκήρυξη 24ωρων επαναλαμβανόμενων απεργιών για κάθε απομάκρυνση εργαζόμενου, μέχρι αυτή να ανακληθεί.
H επιστολή του Κωστή Γιούργου
Αγαπητοί συνάδελφοι
Η συναδελφική αλληλεγγύη σας, όπως συγκινητικά εκδηλώθηκε όταν, μετά τη διακοπή της έκδοσης των '7 Ημερών' της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ, η εργοδοσία θέλησε να προχωρήσει σε απόλυση της συντακτικής ομάδας του κυριακάτικου ενθέτου, με υποχρεώνει σήμερα να σας ενημερώσω για την τελική έκβαση. Η απόλυση του συναδέλφου Κωστή Λιόντη τον περασμένο Οκτώβριο ακολούθησε την απόλυση, το 2006, της συναδέλφου Ελευθερίας Τράιου. Προχθές, 27 Φεβρουαρίου, κοινοποιήθηκε καταγγελία της σύμβασης και σε μένα. Αυτό που είχε ξεκινήσει ως αστραπιαία απόπειρα απαλλαγής του μισθολογίου από τους συντελεστές ενός ενθέτου που για πάνω από 15 χρόνια συνέβαλλε στο κύρος της κυριακάτικης ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ολοκληρώθηκε ως επιχείρηση διάβρωσης σε αργή κίνηση.
Μας είχε ζητηθεί, από τον συνάδελφο Λιόντη κι εμένα, να μεταφέρουμε την πείρα των '7 ΗΜΕΡΩΝ' στον Explorer, ένα παράλληλο θυγατρικό εκδοτικό εγχείρημα της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ. Αποδέχθηκα, εφόσον ικανοποιήθηκε ο όρος ότι η μετακίνησή μου δεν θα άλλαζε τίποτα στη σχέση μου με την εφημερίδα. Η γραπτή διαβεβαίωση που μου δόθηκε, όριζε καθαρά ότι μισθολογικά, ασφαλιστικά, ιεραρχικά, κ.λπ., παρέμενα στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΉ, και ότι μετά την ολοκλήρωση του εκδοτικού εκείνου προγράμματος, ή άλλως πώς, θα επέστρεφα, χωρίς άλλο, για να συνεχίσω στην
εφημερίδα. Θα ήταν αφέλεια να ισχυριστώ ότι δεν περίμενα τι θα γινόταν, αργά ή γρήγορα. Η απόλυση δεν με εξέπληξε. Είναι βέβαια αναιτιολόγητη, αλλά αυτό προφανώς λίγο μετράει, αφού, απ' ό,τι φαίνεται, η επάρκεια και η ευσυνειδησία δεν έχουν ελπίδα στην αναμέτρησή τους με δείκτες, όπως η πτωτική τάση των κερδών, οι διακυμάνσεις στα διαφημιστικά έσοδα, οι ποικίλες συμμορφώσεις, κ.λπ. Αν νιώθει κανείς δυσάρεστα σ' αυτές τις περιπτώσεις είναι γιατί αποχωρίζεται έναν τρόπο που αγάπησε και έναν τόπο κατοικημένο από συναδέλφους που
του ανταπέδιδαν ειλικρινά τα αισθήματα αναγνώρισης της δουλειάς και του ήθους τους. Αρνητικά συναισθήματα μου γέννησε σίγουρα η άρνηση της εφημερίδας να μετατεθεί χρονικά η καταγγελία της σύμβασης στο τέλος Ιουνίου, κάτι που θα είχε βελτιωτική επίδραση στη συνταξιοδοτική μου κατάσταση. Δεν δέχτηκαν. Ή μάλλον, για να λέω τα πράγματα με τ' όνομά τους -δικαίωμα που μου το δίνει η παρρησία του δικού μου ονόματος- την ευθύνη της απόρριψης ανέλαβε ο κ. Χρήστος Αγραφιώτης - που, επίσης, αρνήθηκε, ψυχρά και επανειλημμένα, να επικοινωνήσει ο ίδιος μαζί μου, μολονότι είναι η δική του υπογραφή που συνοδεύει τη γραπτή διαβεβαίωση που προανέφερα.
Και η κορωνίδα. Η γνωστοποίηση της καταγγελίας έγινε Παρασκευή απόγευμα, στο κατώφλι της τριήμερης αργίας της Καθαράς Δευτέρας. Τη συνόδευε η ρητή υπόμνηση ότι κάθε καθυστέρηση στην παραλαβή της θα είχε ως αυτόματο αποτέλεσμα να βρω την απόλυσή μου θυροκολλημένη το πρωί της Τρίτης στην πόρτα του σπιτιού μου. Παραδέχομαι ότι, στο σημείο αυτό, μειονεκτώ. Εκείνος γνωρίζει τη διεύθυνση του σπιτιού μου, εγώ αγνοώ τη δική του. Μικρό το κακό. Στα σχεδόν δώδεκα χρόνια μου στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, αλλά και στα υπόλοιπα είκοσι και πλέον στοεπάγγελμα, δεν είχα αυταπάτες ότι, πουλώντας τον χρόνο μου για να εισπράξω επιβίωση, το έκανα σε έναν ιδανικό κόσμο 'κοινωνικών εταίρων'. Το αντίθετο. Απατήθηκα όμως, και πρέπει να το παραδεχτώ, όταν περίμενα στοιχειώδη γενναιοφροσύνη και ευθύτητα.
Συνάδελφοι, μέχρι προχθές συναντιόμασταν στους διαδρόμους και στα γραφεία του 4ου ορόφου και στο κυλικείο στον 5ο. Τώρα θα συναντιόμαστε μόνο στο δρόμο ίσως. Καλή αντάμωση στους δρόμους, λοιπόν.
Συναδερφικά Κωστής Γιούργος
Αθήνα 12-3-09
Επειδή τις τελευταίες μέρες μετά την απομάκρυνση μου από την εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος» ορισμένοι επιχειρούν να αλλοιώσουν τα γεγονότα και να αμβλύνουν τις δυσμενείς εντυπώσεις που δημιούργησε η απομάκρυνση μου ενώ μόλις είχα γυρίσει από αναρρωτική άδεια διάρκειας 30 ημερών, θεωρώ υποχρέωση μου να ξεκαθαρίσω ότι:
-Δεν εργάζομαι σε κανέναν Οργανισμό Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
-Είμαι άνεργη
-Δεν αποδέχτηκα το ενδεχόμενο επιστροφής μου στην εφημερίδα, βάσει των προτάσεων των συνδικαλιστικών μας εκπροσώπων, εξαιτίας των απαράδεκτων συνθηκών που επικρατούν σε αυτήν.
-Δεν είμαι «βολεμένη» στον δημόσιο ή τον ευρύτερο δημόσιο τομέα.
-Η απομάκρυνσή μου ήταν προαποφασισμένη, όπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων, καθώς την ημέρα που μου τέθηκε το θέμα από τη διεύθυνση της εφημερίδας είχε δοθεί παράλληλα εντολή στο λογιστήριο για την έκδοση της αποζημίωσής μου.
-Παρά το γεγονός ότι το θέμα επρόκειτο να ξανασυζητηθεί μετά από 10-15 ημέρες, μόλις τέσσερις ημέρες μετά την πρώτη κρούση προς εμένα, ειδοποιήθηκα ενώ βρισκόμουν στην ΓΑΔΑ για ρεπορτάζ να παραλάβω την αποζημίωσή μου με την υπόμνηση «κυρία μου για ποιον εργοδότη εργάζεστε… έχει λυθεί η συνεργασία μας!».
-Λίγες ώρες μετά ακυρώθηκε η κάρτα εισόδου μου στην επιχείρηση!!!!
Επειδή ορισμένοι θεωρούν ότι ο εργαζόμενος θα πρέπει να διαλέξει μεταξύ της απώλειας της προσωπικής αξιοπρέπειας του για τη διατήρηση της θέσης εργασίας του και του «βολέματος».
Επειδή ορισμένοι επιχειρούν να καλλιεργήσουν μια εργασιακή «ομερτά» βάσει της οποίας πολλά θα γίνονται και τίποτα δεν θα λέγεται.
Επειδή η λασπολογία είναι επικίνδυνη για όλους τους εργαζόμενους στην κρίσιμη περίοδο που διανύουμε, προκαλώ τους φορείς του σεναρίου σύμφωνα με το οποίο έχω διοριστεί και εργάζομαι σε Οργανισμό Τοπικής Αυτοδιοίκησης και «δεν έχω ανάγκη», να παραθέσουν επωνύμως τα σχετικά στοιχεία.
Σε διαφορετική περίπτωση επιφυλάσσομαι για τη χρήση παντός νομίμου δικαιώματός μου.
Αφροδίτη Καραμήτσου
πρώην εργαζόμενη στον Ελεύθερο Τύπο
*Η παρούσα επιστολή αναγνώστηκε χθες 12/3/2009 το απόγευμα κατά τη διάρκεια έκτακτης συνέλευσης των εργαζομένων στην εφημερίδα Ελεύθερος Τύπος
ΨΗΦΙΣΜΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ
Οι εργαζόμενοι του Ε.Τ- διοικητικοί, τεχνικοί και δημοσιογράφοι- καλούν την ιδιοκτησία και τη διοίκηση της εκδοτικής εταιρείας να αποσαφηνίσουν υπεύθυνα τα σχέδια για το παρόν και το μέλλον της εφημερίδας.
Επισημαίνουν ότι έχουν ήδη υποστεί μείωση των αποδοχών τους με την υλοποίηση προγράμματος εξυγίανσης, με περικοπές και περιστολή δραστηριοτήτων.
Προτείνουν ως διέξοδο στην οικονομική κρίση την αναπτυξιακή πορεία του Ε.Τ με στήριξη της εφημερίδας και των εργαζομένων της.
Απαιτούν να μη γίνει καμία απόλυση εργαζόμενου
Δεν διαφοροποιούν τον όρο της απόλυσης από αυτόν της απομάκρυνσης-αποχώρησης όπως έχει μεθοδευτεί μέχρι σήμερα
Καλούμε τα Διοικητικά Συμβούλια των τριών σωματείων του κλάδου μας να στηρίξουν δυναμικές κινητοποιήσεις με κάθε πρόσφορο τρόπο, με την προκήρυξη 24ωρων επαναλαμβανόμενων απεργιών για κάθε απομάκρυνση εργαζόμενου, μέχρι αυτή να ανακληθεί.
H επιστολή του Κωστή Γιούργου
Αγαπητοί συνάδελφοι
Η συναδελφική αλληλεγγύη σας, όπως συγκινητικά εκδηλώθηκε όταν, μετά τη διακοπή της έκδοσης των '7 Ημερών' της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ, η εργοδοσία θέλησε να προχωρήσει σε απόλυση της συντακτικής ομάδας του κυριακάτικου ενθέτου, με υποχρεώνει σήμερα να σας ενημερώσω για την τελική έκβαση. Η απόλυση του συναδέλφου Κωστή Λιόντη τον περασμένο Οκτώβριο ακολούθησε την απόλυση, το 2006, της συναδέλφου Ελευθερίας Τράιου. Προχθές, 27 Φεβρουαρίου, κοινοποιήθηκε καταγγελία της σύμβασης και σε μένα. Αυτό που είχε ξεκινήσει ως αστραπιαία απόπειρα απαλλαγής του μισθολογίου από τους συντελεστές ενός ενθέτου που για πάνω από 15 χρόνια συνέβαλλε στο κύρος της κυριακάτικης ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ολοκληρώθηκε ως επιχείρηση διάβρωσης σε αργή κίνηση.
Μας είχε ζητηθεί, από τον συνάδελφο Λιόντη κι εμένα, να μεταφέρουμε την πείρα των '7 ΗΜΕΡΩΝ' στον Explorer, ένα παράλληλο θυγατρικό εκδοτικό εγχείρημα της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ. Αποδέχθηκα, εφόσον ικανοποιήθηκε ο όρος ότι η μετακίνησή μου δεν θα άλλαζε τίποτα στη σχέση μου με την εφημερίδα. Η γραπτή διαβεβαίωση που μου δόθηκε, όριζε καθαρά ότι μισθολογικά, ασφαλιστικά, ιεραρχικά, κ.λπ., παρέμενα στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΉ, και ότι μετά την ολοκλήρωση του εκδοτικού εκείνου προγράμματος, ή άλλως πώς, θα επέστρεφα, χωρίς άλλο, για να συνεχίσω στην
εφημερίδα. Θα ήταν αφέλεια να ισχυριστώ ότι δεν περίμενα τι θα γινόταν, αργά ή γρήγορα. Η απόλυση δεν με εξέπληξε. Είναι βέβαια αναιτιολόγητη, αλλά αυτό προφανώς λίγο μετράει, αφού, απ' ό,τι φαίνεται, η επάρκεια και η ευσυνειδησία δεν έχουν ελπίδα στην αναμέτρησή τους με δείκτες, όπως η πτωτική τάση των κερδών, οι διακυμάνσεις στα διαφημιστικά έσοδα, οι ποικίλες συμμορφώσεις, κ.λπ. Αν νιώθει κανείς δυσάρεστα σ' αυτές τις περιπτώσεις είναι γιατί αποχωρίζεται έναν τρόπο που αγάπησε και έναν τόπο κατοικημένο από συναδέλφους που
του ανταπέδιδαν ειλικρινά τα αισθήματα αναγνώρισης της δουλειάς και του ήθους τους. Αρνητικά συναισθήματα μου γέννησε σίγουρα η άρνηση της εφημερίδας να μετατεθεί χρονικά η καταγγελία της σύμβασης στο τέλος Ιουνίου, κάτι που θα είχε βελτιωτική επίδραση στη συνταξιοδοτική μου κατάσταση. Δεν δέχτηκαν. Ή μάλλον, για να λέω τα πράγματα με τ' όνομά τους -δικαίωμα που μου το δίνει η παρρησία του δικού μου ονόματος- την ευθύνη της απόρριψης ανέλαβε ο κ. Χρήστος Αγραφιώτης - που, επίσης, αρνήθηκε, ψυχρά και επανειλημμένα, να επικοινωνήσει ο ίδιος μαζί μου, μολονότι είναι η δική του υπογραφή που συνοδεύει τη γραπτή διαβεβαίωση που προανέφερα.
Και η κορωνίδα. Η γνωστοποίηση της καταγγελίας έγινε Παρασκευή απόγευμα, στο κατώφλι της τριήμερης αργίας της Καθαράς Δευτέρας. Τη συνόδευε η ρητή υπόμνηση ότι κάθε καθυστέρηση στην παραλαβή της θα είχε ως αυτόματο αποτέλεσμα να βρω την απόλυσή μου θυροκολλημένη το πρωί της Τρίτης στην πόρτα του σπιτιού μου. Παραδέχομαι ότι, στο σημείο αυτό, μειονεκτώ. Εκείνος γνωρίζει τη διεύθυνση του σπιτιού μου, εγώ αγνοώ τη δική του. Μικρό το κακό. Στα σχεδόν δώδεκα χρόνια μου στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, αλλά και στα υπόλοιπα είκοσι και πλέον στοεπάγγελμα, δεν είχα αυταπάτες ότι, πουλώντας τον χρόνο μου για να εισπράξω επιβίωση, το έκανα σε έναν ιδανικό κόσμο 'κοινωνικών εταίρων'. Το αντίθετο. Απατήθηκα όμως, και πρέπει να το παραδεχτώ, όταν περίμενα στοιχειώδη γενναιοφροσύνη και ευθύτητα.
Συνάδελφοι, μέχρι προχθές συναντιόμασταν στους διαδρόμους και στα γραφεία του 4ου ορόφου και στο κυλικείο στον 5ο. Τώρα θα συναντιόμαστε μόνο στο δρόμο ίσως. Καλή αντάμωση στους δρόμους, λοιπόν.
Συναδερφικά Κωστής Γιούργος
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)