Κυριακή 5 Ιουλίου 2009

Περί Τύπου

του Σταύρου Ψυχάρη

Η περασμένη εβδομάδα επισκιάστηκε για την ελληνική δημοσιογραφία από την αιφνιδιαστική διακοπή εκδόσεως του «Ελεύθερου Τύπου», μιας από τις μεγάλες φιλοκυβερνητικές εφημερίδες, για λόγους οικονομικούς.

Η εξέλιξη αυτή μπορεί να ήταν η πιο δραματική για τους εργαζομένους και για τους αναγνώστες, που έχασαν την εφημερίδα τους, αλλά η δυσπραγία του Τύπου (και όχι μόνον στην Ελλάδα) αποτελεί ένα φαινόμενο το οποίο έγινε αισθητό όταν άρχισαν να λειτουργούν τα ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια. Και διογκώθηκε με την εμφάνιση και τον επιτυχημένο ανταγωνισμό του Διαδικτύου.

Οι αλλαγές έχουν προκαλέσει συζητήσεις και ανησυχίες. Τι σημαίνουν όμως οι εξελίξεις αυτές για τη δημοσιογραφία και για την ενημέρωση γενικότερα σε μια δημοκρατική χώρα;

Ο μέσος πολίτης σήμερα ενημερώνεται κατ΄ αρχήν από τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα, που προσφέρουν δωρεάν αλλά περιορισμένη ενημέρωση, στην οποία φαίνεται να αρκούνται πολλοί πολίτες.

Οι εφημερίδες; Ο Τύπος γενικότερα;

Είναι καταφανές ότι πρέπει η έντυπη πληροφόρηση να προσαρμοσθεί στις νέες συνθήκες. Αλλος τρόπος γραφής απαιτείται, χρειάζονται συνοπτικότερες (πάντοτε αναγκαίες) αναλύσεις, τις οποίες τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα δεν μπορούν να προσφέρουν. Τα έντυπα μέσα ενημερώσεως προσφέρουν συνολική ενημέρωση- και τα γραπτά μένουν, ο πολίτης έχει τη δυνατότητα να διαβάσει, ακόμη και να μελετήσει ένα ζήτημα στις σελίδες μιας εφημερίδας. Βέβαια η εφημερίδα πρέπει να φθάσει στον πολίτη σύντομα και εύκολα. Αυτό αρχίζει να γίνεται μέσω του Διαδικτύου. Εκατομμύρια αναγνώστες «σερφάρουν» ήδη καθημερινώς στο Ιnternet αναζητώντας πληροφορίες.

Οι εφημερίδες λοιπόν θα ζήσουν ούτως ή άλλως. Το πιθανότερο είναι ότι θα τις βρίσκουν στο Ιnternet οι περισσότεροι και στη χάρτινη έκδοση οι «τυχεροί»... Βέβαια η μετάβαση στο Αύριο θα είναι επώδυνη διαδικασία- άλλοι θα χάσουν τη δουλειά τους, άλλοι τα λεφτά τους...

Το ζήτημα όμως δεν είναι πώς πάει η μια είτε η άλλη επιχείρηση Μέσων Ενημερώσεως, ούτε να ποδηγετήσουμε τις εξελίξεις μπορούμε. Το μεγάλο κεφάλαιο, αν θέλει και όποτε θέλει, θα εισβάλει και στον Τύπο. Το ζητούμενο είναι να έχει ταυτότητα ώστε να γνωρίζει ο πολίτης ποιος και τι του λέει. Από εκεί και πέρα η πρόοδος δεν θα ανακόπτεται και οι πολίτες έχουν αποδείξει ότι διαθέτουν μυαλό και κρίση.

(Το Βήμα της Κυριακής, 05.07.2009)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου