του Βασίλη Κουφόπουλου
Θα επιχειρήσουμε με μια σειρά παρεμβάσεων για την κρίση στον Τύπο. Η διανομή της κρατικής διαφήμισης είναι ένα από τα σημεία αιχμής. Το κεντρικό ερώτημα είναι ποιοι φορείς του κράτους πρέπει να διαφημίζονται και ποιος πρέπει να χειρίζεται και με ποιο τρόπο τα κονδύλια . Η μεγάλη αλήθεια είναι πως δεν πρέπει να διαφημίζονται όλες οι υπηρεσίες του κράτους, παρά μόνο εκείνες που προσφέρουν υπηρεσίες στους πολίτες.
Μια σοβαρή κυβέρνηση πρέπει να δημιουργήσει ένα κεντρικό διαφημιστικό ταμείο, τη διαχείριση του οποίου θα αναλάβει η γενική γραμματεία επικοινωνίας & ενημέρωσης. Εκείνη θα συγκεντρώνει τα αιτήματα και θα αναλαμβάνει τις καταχωρήσεις στον Τύπο ακολουθώντας ποσοτικά και ποιοτικά κριτήρια. Στη συνέχεια θα αναρτά τα στοιχεία στο Internet , αναλυτικά με τα ποσά που δίνονται ανά μέσο, χωρίς εκπτώσεις, με την προμήθεια των διαφημιστικών εταιρειών να δημοσιεύεται όπως και το ποσό του αγγελιοσήμου. Κάθε μήνα η γραμματεία θα έχει την υποχρέωση να δημοσιεύει αναλυτικά και συγκεντρωτικά στοιχεία ανά μέσο στην ιστοσελίδα της
Τα ποσοτικά στοιχεία στις επί πώληση εφημερίδες είναι οι κυκλοφορίες, στο ραδιόφωνο οι ακροαματικότητες και στην τηλεόραση η θεαματικότητα, εφόσον είναι πιστοποιημένα από κρατικό φορέα ( π.χ. ΙΟΜ) Η βασική ιδέα Ρουσόπουλου για ίσο αριθμό καταχωρήσεων σε όλα τα ΜΜΕ, με διαφορετικό τιμολόγιο, είναι σωστή , όμως πρέπει να προστεθεί και η απαγόρευση των εκπτώσεων. Το ποσό που βγαίνει από το κράτος προς διάθεση στα Μέσα, πρέπει να φτάνει στον προορισμό του
Για τις δωρεάν εφημερίδες δεν μπορεί σε καμία περίπτωση ως στοιχείο να θεωρείται η αναγνωσιμότητα , όπως την καταγράφουν ιδιωτικές εταιρείες. Θα πρέπει να υπάρξει ένας μαθηματικός Τύπος , που θα δημιουργεί μια αναλογία στους αναγνώστες που λέει πως έχει μια δωρεάν εφημερίδα, σε σχέση με τις προς πώληση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου